حیوان خانگی بر روی فرزندان چه تاثیراتی میتواند داشته باشد؟

نگهداری از یک حیوان خانگی مناسب با شرایط، مخصوصاً برای خانواده های تک فرزندی می تواند در رشد و شکوفایی فرزندان سهم بسزایی داشته باشد،
گاهی ما بعنوان والدین با اصرار شدید بچه ها برای داشتن حیوان خانگی روبرو میشویم و بیشتر به موارد و دلایل منفی تکیه کرده و مخالفت می کنیم، اما بهتر است به چند دلیل مثبت نیز نگاهی بیاندازیم :

مسئولیت پذیری    و افزایش عزت نفس:

پدر و مادر برای فرزند وظایفی را برای نگهداری و مراقبت از حیوان مشخص میکنند و در چند روز اول شاید نیاز به یادآوری باشد اما بعد از مدتی کودک خود با علاقه به حیوان رسیدگی کرده و حس مسئولیت پذیری را یاد میگیرند.
در ضمن صاحب یک موجود جاندار بودن و احساس نیاز حیوان ، باعث احساس مهم بودن کودک و ساخت عزت نفس او میشود.

 افزایش درک احساسات اطرافیان یا به عبارتی کمک به پرورش هوش هیجانی: 

حیوانات برای رساندن منظور خود از زبانی استفاده می کنند که کلمات ندارد ، زبان اشاره ها و احساسات ؛ کودکان برای تشخیص نیاز ها و درک حیوان، این زبان مشترک را می آموزند که باعث رشد بخش هوش هیجانی مغز شده و به ارتباطات و تعاملات کودک در آینده کمک میکند

    احترام به  خواسته به دیگران:
که البته بعد از درک نیاز خواسته دیگران ،فرزندمان احترام به حقوق و خواسته دیگران را می آموزد .

    مقاومت بدن کودکانی که از ابتدا با حیوان در ارتباط بوده اند ، بالاتر است:

طبق آخرین تحقیقات انجام شده روی۴۷۴ کودک توسط دکتر دنیس اونبای در جورجیای آمریکا از تولد تا ۷ سالگی کودکانی که حیوانات خانگی مثل سگ ، گربه و پرنده دارند، از لحاظ سیستم ایمنی به یک سری باکتری ها و حساسیت های مختلف مقاوم تر بودند و این ایمنی در بدن بچه ها بخاطر ارتباط نزدیک شکل گرفته است.

انتخاب حیوان خانگی:

ابتدا اینکه تمام افراد خانواده از پدر، مادر و خواهر و برادر ها باید با وجود این حیوان راضی باشند. در ثانی ما یک موجود زنده را به خانه می آوریم ، باید اطلاعات کافی را با کمک فرزندمان جمع آوری کنیم ، و از لحاظ اقتصادی و زمانی و شرایط خانواده بررسی کنیم. مسئولیت های آتی هر کسی را مشخص کنیم و آنگاه اقدام به خرید آن موجود کنید . در این راستا به فرزندمان چند درس خوب مثل برنامه ریزی کردن ، مسئولیت پذیری و عاقبت اندیشی را آموزش داده ایم.

انتخاب حیوان خانگی:

با خرید کتاب ، کسب اطلاعات از اینترنت، به نحوه نگهداری حیوان آشنا شوید، مهم نیست حیوان خانگی تان ماهی ارزان قیمت باشد یا یک طوطی سخنگوی نایاب، باید کودکتان بداند ، صرف جاندار بودنش کافی است، که مسئولیم به او رسیدگی کنیم.
مسئولیت  را بر اساس توانایی کودک مشخص کنید ؛ کودک سه ساله شاید قادر به تمیز کردن قفس همسترش نباشد ولی قادر به پر کردن ظرف غذا هست!

مواظب باشید که در برابر اقوام و آشنایان چگونه از حیوان سخن میگویید؟!

در فرهنگ ما پذیرفتن موجودی به عنوان عضو خانواده گاهی مقبول نیست ، قرار هم نیست بشود. اما مراقب  از احساسات فرزندمان  از وظایف ما هست(البته نا گفته نماند که بسیاری از ما در خانه، پرورش فرزند بدون نقصی داریم اما بزرگترین ضربه ها را به فرزندانمان در زمان معاشرت با اقوام و دوستان ناخواسته میزنیم)
دوستی داشتم که در مقابل فرزندش از پرنده جدیدشان اینگونه گفت:
(( پسرم ما رو مجبور کرد، خیلی اصرار کرد این حیوان را بیاوریم چون دوستش هم داشت ، بهش گفتم از درس اش عقب می افتد و مجبور میشم بفروشم اش! خیلی کارهایم کم بود این هم اضافه شد!!!))
در اینجا چند خطای رفتاری بزرگ آموزش داده شد{عدم هماهنگی در خانواده، چشم هم چشمی ، عدم اعتماد، ضعف مادر و شرط بندی ….}

اما یک مادر دانا اینگونه میگوید:

((ما تصمیم گرفتیم یک عضو جدید به خانه بیاوریم ، یک مرغ عشق سبز رنگ است ،واسه همین اسمش را پسته گذاشتیم، پسته خیلی بامزه است، و نمی توانید باور کنید که پسرم علی چه خوب از او مراقبت میکند))
یک مادر دانا حتی اگر دوستانش به او بخندند هم- پرورش فرزندش برایش مهم تر است. شما چطور؟
یادمان باشد که نظر و احساسات کودکان با ما متفاوت است، زمانی که به خرید حیوان خانگی می اندیشید ، نکاتی که ابتدا به ذهن ما می آید چیست؟
– کثیف است؟
– از درس باز می شه؟
– اگر مسافرت بریم چی؟
– اگر فرزندم به آن وابسته شود و بمیرد چه؟
– مادر بزرگ که می ترسد چی؟

اما آیا به جای کودکتان هم فکر کرده ایم ، او به چه فکر میکند؟

– ناز کردنش به من لذت میده!
– دیگه تنها نیستم و می تونم رازهامو بهش بگم!
– مال خودم میشه و تو مثل مامانشی!
– حوصله ام سر نمیره!

بهترین راه برای اینکه تصمیم بگیریم که آیا حیوان خانگی بگیریم یا خیر این است: که همه نکات مثبت و منفی را از همه افراد خانواده بپرسیم و در دو جدول بنویسم.
اگر در نهایت تصمیم گرفتیم بگیریم و حیوانمان را انتخاب کردیم قبل از آوردن حیوان به خانه همه مسئولیت های احتمالی را نوشته و وظایف بچه ها و قوانین احتمالی را مشخص کنیم.